Αντίθετα με τα συνηθισμένα, το πανηγύρι του Αγίου Συμεών (ή Αϊ Συμιού, όπως είναι γνωστό στον τόπο μας) λαμβάνει χώρα δύο φορές τον χρόνο. Το «χειμωνιάτικο» πανηγύρι γίνεται στις 2 και 3 Φεβρουαρίου, γιορτή της Υπαπαντής και του Αγίου Συμεών. Το «καλοκαιρινό» είναι τριήμερο: την Κυριακή της Πεντηκοστής, τη Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος και την Τρίτη της Αγίας Τριάδος. Πρόκειται για ένα αυθεντικό πανηγύρι με τις ρίζες του να χάνονται στον χρόνο και να φτάνουν, κάποιοι λένε, μέχρι την αρχαιότητα. Είναι επίσης το μόνο αστικό πανηγύρι σε όλη τη χώρα.
Χαρακτηριστικό στοιχείο είναι οι «αρματωμένοι», δηλαδή Μεσολογγίτες ντυμένοι με παραδοσιακές στολές όπως φουστανέλες ή τον ντόπιο «ντουλαμά». Οι αρματωμένοι συγκεντρώνονται σε παρέες οι οποίες έχουν συγκεκριμένη σύσταση με ορισμένη οργάνωση. Η κάθε παρέα έχει τη «ζυγιά» της: προβάλλεται για μουσικό σχήμα αποτελούμενο από δύο ζουρνάδες και ένα νταούλι, παιδιά από τους Ρωμιούς μουσικούς. Το πανηγύρι αρχίζει το βράδυ του Σαββάτου, όταν οι παρέες συγκεντρώνονται η κάθε μια στο στέκι της και ξεκινά το γλέντι. Το πρωϊ της Κυριακής, ο πρώτος κάθε παρέας με τη συνοδεία της ζυγιάς, επισκέπτεται τα σπίτια των αρματωμένων της παρέας, παίρνοντας από ένα νέο μέλος, με το τελευταίο σπίτι όπου κατοικεί ο αρχηγός της παρέας, δηλαδή ο καπετάνιος.Το απόγευμα, οι παρέες που συγκεντρώθηκαν στο ναό του Αγ. Σπυρίδωνος. Αφού παραλάβουν τη σημαία των Εξοδιτών και τελούν τρισάγιο στον Κήπο των Ηρώων, θα ξεκινήσουν να ανεβαίνουν το βουνό έως το μοναστήρι του Αγ. Συμεών το μεταβυζαντινό μοναστήρι που χτίστηκε το 1740.
Εκεί στον προαύλιο χώρο του μοναστηρίου η κάθε παρέα, στον από τα χρόνια προκαθορισμένο του χώρο, θα συνεχίσει το γλέντι μέχρι το απόγευμα της Δευτέρας όταν οι αρματωμένοι θα επιστρέψουν με τους χορούς και τους μουσικούς στην πόλη για να συνεχίσουν εκεί το γλέντι. Τελικά, το πανηγύρι τελειώνει τα ξημερώματα της Τρίτης προς την Τετάρτη, με τις σκέψεις όλων των στραμμένων στον επόμενο εορτασμό.